 |
| Kaart Verdronken Land van Saeftinghe: foto NASA |
Het is een buitendijks brakwatergetijdegebied dat langs de Westerschelde ligt. Het natuurgebied bestaat uit kreken, oeverwallen, grote stroomgeulen, schorren en kommen.
Het Verdronken Land van Saeftinghe ligt grotendeels in het Nederlandse Zeeuws-Vlaanderen. Het gebied wordt beheerd door de Stichting Het Zeeuwse Landschap
Het gebied is vernoemd naar Saeftinghe, een van de vier dorpjes die hier hebben gelegen en die in de 16de eeuw in zee zijn verdwenen.
Het is momenteel een groot schorrengebied op de linkeroever van het estuarium van de Westerschelde met een oppervlakte van 3.580 hectare. Het is daarmee het grootste brakwaterschor van Europa.
Het reikt vanaf de Nol van Baalhoek, in het westen, tot de Kerncentrale Doel in België in het oosten. Het bestaat uit een delta van slikken en schorren met veel geulen.
De grootste geulen zijn het Speelmansgat, de IJskelder en het Hondegat. Daartussen liggen ook kleinere geulen en platen zoals het Spauwer, Konijnenschor, de Noord en de Marlemontse plaat.
Inpoldering en overstroming
In de 10de eeuw begon de inpoldering van het Land van Saaftinge, maar bij overstromingen in de 14de, 15de en 16de eeuw gingen weer veel polders verloren.
Saeftinghe werd in de 13e eeuw ingepolderd onder beheer van de abdij Ter Doest. Het was tot 1570 vruchtbaar polderland, maar de Allerheiligenvloed van 1570 zette het gebied bijna geheel onder water.
Vogelgebied
Het Verdronken Land van Saeftinghe staat op de internationale lijst van belangrijke vogelgebieden.
De Nederlandse overheid heeft het gebied erkend als belangrijk wetland en het is een deel van Natura2000 onder de naam Westerschelde en Saefthinghe.
In het voorjaar broeden in het riet onder meer de buine kiekendief, grauwe gans, baardman, blauwborst, waterral, rietzanger, kleine karekiet, snor, rietgors en sprinkhaanzanger en regelmatig ook de porseleinhoen.
De grote aantallen ganzen in het gebied trekken veel roofvogels aan, waaronder in de winter de zeearend.
Visgrond
Saeftinghe is ook voedselgrond en kraamkamer voor veel vissoorten, garnalen en krabben. Er leven zout-, brak- en zoetwatervissen.
Een aantal vissoorten zijn bot, brakwatergrondel, driedoornige stekelbaars, dunlipharder, haring, kleine zeenaald, paling, tong en zeebaars, dunlipharder.
Flora
Door het Verdronken Land van Saeftinghe loopt een overgang van zout naar zoet water. De westkant is zouter dan de oostkant.
Op het zoute schorrengebied komen plantensoorten voor zoals zeekraal, lamsoor, lepelblad, zeemelkkruid, zilte spurrie, zeeaster, heen, schorrenzoutgras, gewoon kweldergras.
Verder komen ook voor zilte rus, selderij, fijn goudscherm, langbaardgras en fraai duizendguldenkruid.
Vakantie en toerisme
Het Verdronken Land van Saeftinghe wordt beheerd door Stichting Het Zeeuwse Landschap en trekt jaarlijks veel bezoekers.
In het gebied zijn een aantal schaapskooien Een gebied van ongeveer 400 hectare in de omgeving van Emmadorp en Paal is vrij toegankelijk.
Het grootste deel van het terrein is alleen toegankelijk in excursieverband. In Emmadorp is een bezoekerscentrum van waaruit excursies worden georganiseerd.
Vanaf het bezoekerscentrum zijn ook twee wandelroutes uitgezet. Dit zijn de Ruige Laarzenroute en de Plankierroute.
